Γνωστε η αγνωστε καλως ηρθες στο πολιτικοκοινωνικοσατιρικο blog μου. Το παρον επειδη δεν ειναι "ιστολογιο ενημερωσης", δεν μπορει με οποιονδηποτε τροπο να θεωρηθει Μ.Μ.Ε.(μπλιαχ), αρα δεν επηρεαζει την κοινη γνωμη. Ειναι ενας τοπος για να εκφραζω αυστηρα προσωπικες ιδεες και αποψεις και δεν αναρτωνται θεματα που ερχονται σε αντιθεση μ'αυτες ή μου ειναι παντελως αδιαφορα. Τα γεγονοτα παρουσιαζονται “φιλτραρισμενα” και “μονοπλευρα” ετσι οπως εγω τα αντιλαμβανομαι μεσα απο τη δικη μου οπτικη γωνια και σε καμια περιπτωση δεν θα πρεπει να θεωρουνται "δεδομενα" ....

(ανεπιθυμητοι οι ηλιθιοι..)

Κυριακή 23 Σεπτεμβρίου 2012

ο περιπτερας, ο μαγκας της καρολου ντηλ

 Ακόμα ένας περιπτεράς ο οποίος, εκτός από τον "νόμιμο" χώρο που καταλαμβάνει στο πεζοδρόμιο (ο οποίος ανήκει στους πεζούς πολίτες), εκτός από τον παράνομο που τον "δανείζεται για λίγο) με το έτσι θέλω,   >>>>>
απαιτεί όπως οι περισσότεροι απ'αυτούς να μην παρκάρει κανένας πίσω από την πόρτα τους γιατί εκεί είναι η αυλή τους, ο κήπος τους, είναι ιδιοκτησία τους. Και αν τολμήσει και παρκάρει κανένας ακόμα και μηχανάκι όπως έκανα εγώ, ακούει τον ... εξάψαλμο. Θράσος, αναίδεια αλλά και βλακεία ...
Και μια που έπιασα την  κατά τα άλλα σεβαστή κατηγορία επαγγελματιών, που για να λέμε και τα πράγματα με το όνομά τους, είναι ένα πολύ δύσκολο επάγγελμα (σε ένα χώρο 1τμ να περνάς μια ολόκληρη ζωή ) και ειδικά τώρα με την κρίση, είχα πάντα μια μεγάλη απορία. Γιατί συνεχίζεται αυτός ο θεσμός των περιπτέρων? Τι προσφέρει? Ποιους αφορά? Νομίζω λοιπόν ότι οι άδειες για περίπτερα δόθηκαν μετά τον πόλεμο στους ανάπηρους ως μια ένδειξη αποκατάστασης από την πολιτεία. Ο πόλεμος εκείνος τελείωσε εδώ και 60+ χρόνια. Αυτά λοιπόν τα μικρά "κουτάκια" που σε μερικούς δρόμους μεγάλωσαν και έγιναν super market, δεν είναι καιρός να τελειώσουν. Και όποιος θέλει να πουλάει τα είδη περιπτέρου, ας ανοίξει κατάστημα. 
Σε ποιο άλλο κράτος υπάρχει ο θεσμός του περιπτέρου?  Αυτής της κακόγουστης μορφής νομίζω πουθενά

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου